กลอนลำ นักศึกษาบ่ฟังควมครู

กลอนลำ นักศึกษาบ่ฟังควมครู
5 กุมภาพันธ์  2555
ประพันธ์โดย บุญจันทร์ เพชรเมืองเลย
โอย ....โอ่ย......ละน้อ
การศึกษา เปลี่ยนไปแล้ว  หวนไปคนละทาง  กับแต่กี้ ฮีตคองเก่า
นักศึกษานั้นกะเซา  ฟังคำสอนของครูพร้อม  ยอมแท้แท้  พ่อแม่ เอ้ย...โอ๊ะ...โอ่...โอ๊ะ...โอ่...เออ... ละนา
(บทที่ 1) 
ละนักศึกษาเอย  พากันหยอกกันจ้นจ้น   ครูสิสอนได้จั่งใด๋
ขนาดเว้าใส่ไมค์  ยังยั่ว ยั่ว เล่นหยอกเว้า
บางคนกะ บ่เข้า  เรียนเลย ครูอุอั่ง
ชีวิตกะเลยพัง  ติด ขร. เบิ๊ดทางแก้  Summer แท้  ค่อยว่ากัน
(บทที่ 2)
อีกปัญหา หนึ่งนั้น  พากันขาด ความสนใจ
แม่นสั่งงาน อันใด๋  กะมิดจั๊ด  หายไปจ้อย
ครูหาฮอย  สิให้  คะแนนกำลังใจ  บ่มีพ้อ แม้แต่หน่อย
เบิ๊ดหนทางสิซ่อย  หาคะแนนบวกเพิ่ม  ฝืนใจแท้  ยากบ่มี
(บทที่ 3)
อีกอันหนึ่งนี้ตี้  พากันมีความสับสน
พันละวนกับวิชา  เทิ่งเชื่อยชา บ่คิดสร้าง
พากันวาง ปากกาไว้  พากันใส่ชุดไป  โดดโลดเต้น  สุขหัวม่วน
แล้วบ่คิดทบทวน  ลืมวิชาความฮู้  ลืมไลเมี่ยน แนวอ่านเขียน
(บทที่ 4)
ขาดความเพรียน ขยันสู้  ลืมคำครู  ผู้สอนบอก
แถมยัง ตอกเถียงป้อย  เงยเชิดหน้า  เว้าบ่ฟัง
พากันคอยดื้อรั้ง  เฮ็ดผิดเข้าจังจัง  พากันขัดเด้อคำสั่ง
ซ่างมากลุ้ม เทิ่งอุอั่ง  กรรมอีหยัง เป็นจั่งซี้  สิดาป้อยกะบ่เป็น
(บทที่ 5)
ทุกปัญหา  ตัวอย่างเช่น  เป็นแค่เพียง เรื่องยิบยก
มันมาฮกในใจ  คุณครูไทย คงเห็นแจ้ง
คันเว้าแฮง กะขอโทษ  อย่าได้โกรธ เคืองใจใส่
มีปัญหาเว้ากันใหม่  อยู่ในใจ อยากสิเว้า 
เอาความแท้  นั้นมาแฉ ...เออ...เออ..เออ... ละนา

กลอนลำ บรรยากาศคุมสอบ V-net ปวส. วันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2555

กลอนลำ บรรยากาศคุมสอบ V-net ปวส. วันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2555
ประพันธ์โดย บุญจันทร์ เพชรเมืองเลย
โอย ....โอ่ย......ละน้อ
ละวันที่ 5 กุมภาพันธ์ ปี 55 มาถึงแล้ว 
นักศึกษาแตกแซวแซว  สอบ V-net  กันล้นอั่ง
โดยเป็นคำสั่ง  จากกรมอาชีว ของเฮาพร้อม 
จึงได้น้อม ฮับส่งเสริม เอ้ย...โอ๊ะ...โอ่...โอ๊ะ...โอ่...เออ... ละนา

(บทที่ 1) 
ละมามื้อวันที่ 5 นี้ เป็นมื้อดี  ปวส.
พากันรอถ้ากัน  มาโดนนานได้สอบแล้ว
คือมีแนวจ่องให้  การศึกษาของไทย นั้นถึงขีด ต้องปรับเปลี่ยน
การอาชีว จึงได้เพียร  พยายามหาบ่อนสร้าง  มาตรฐานให้นักศึกษา
(บทที่ 2)
สอบ V-net อย่าได้ช้า  เป็นเครื่องพา สู่จุดหมาย
นักศึกษา หญิงชาย พากันสอบ กันทั่วหน้า
เบิ่งหลายคน บ่อ่อนล้า  มื้อนี้สอบสองวิชา  กะเมือบ้านได้พักผ่อน
ซ่างแม่นหน้าออนซอน ครูเพิ่นสอน เสริมความฮู้  ลูกศิษย์ได้  ใช้ฮ่ำเฮียน
(บทที่ 3)
บ่มีสิ่งผิดเพี้ยน  จากความเพียรอุสาหะ
จากกรมอาชีว บรรลุจุด เป้าหมายแท้
นักศึกษาบ่ยอมแพ้  ใช้ตาแล อ่านโจทย์ต่อ
คิดถึงคุณแม่พ่อ  ขอตั้งใจ เฮ็ดให้ ข้อสอบนี้ บ่ขาดเขิน
(บทที่ 4)
เฮ็ดจน เพลินเวลาใกล้  เปลี่ยนคาบใหม่ เตรียมยุติ
ตอนนี้สมาธิ  นักศึกษา เริ่มสั่นแล้ว
แนวข้อใด๋ พอเฮ็ดได้   กะฟ้าวเตรียม เร่งก่อน
นึกถึงครูติวสอน  บ่น่านอนเลยตอนนั้น  เสียดายแท้ บ่น่าเลย
(บทที่ 5)
มื้อเฉยข้อสอบนี้  มื้อ 20 เด้อ เมษา
ปีห้าห้า สิไกล้มา  ทางวาจา  และเว็บไซต์
พรรณนามาไกลแล้ว  แนวเวลาผัดมาไล่
สอบครั้งหน้าพ้อกันใหม่  การศึกษาไทยบ่เบิ๊ดสิ้น
สิได้พ้อ  ต่อความลำ ...เออ...เออ..เออ... ละนา

กลอนลำ บรรยากาศคุมสอบ V-net ปวช. วันที่ 4 กุมภาพันธ์ 2555

กลอนลำ บรรยากาศคุมสอบ V-net ปวช. วันที่ 4 กุมภาพันธ์ 2555
ประพันธ์โดย บุญจันทร์ เพชรเมืองเลย
โอย ....โอ่ย......ละน้อ
เสียงเอยเสียง  เสียงพัดลมดัง ครึ้นครึ้น 
ติว V-net กันเบิ๊ดคืน  ตื่นมาสอบมื้อที่ 4
เดือนกุมภา มามื้อนี้  สทศ. เพิ่นสอบแล้ว 
ปี 55  นั้นทั่วกัน  เอ้ย...โอ๊ะ...โอ่...โอ๊ะ...โอ่...เออ... ละนา
(บทที่ 1)
เสาร์ที่ 4 กุมภานั้น  ได้เวลา ต้องมาสอบ
หอบกันมาหลายพัน ดังสนั่น กันจ้านจ้าน
ครูหลายคน ยังอยู่บ้าน  เฮ็ดเวียกงาน เจ้าของอยู่
หลายคน ยังรอหมู่  อยากมีคู่ ปากเว้า ตอนรอเข้า ห้องสอบกัน
(บทที่ 2)
บ่ทันโดน เสียงจั้น จั้น  ยั่วยั่ว ไปทั่วตึก
นักศึกษา กะคึ๊กคัก  สอบ V-net  กันเต็มที่
การสอบ ในมื้อนี้ ปวช. มี  หลายหม่องอยู่
ทุกสถาบัน  กะมีครู  พากันดูแล คอยเว้า  นักศึกษาเข้า บ่อนวัดแวว
(บทที่ 3)
พอ นักศึกษา เข้าห้องแล้ว แนวต่อไป พากันดู
เตรียมเอียงหูท่าฟัง  ทางหน้าหลังประกาศเว้า
กรรมการเขาประกาศพร้อม  ทุกคนซอม เตรียมตั้งท่า
ห้านาที ผ่านมา  นักศึกษา เฮ็ดข้อสอบไว้  สุดลั่นฟ้าว  ย่าวใส่กัน
(บทที่ 4)
หลายนาที ผ่านไปนั้น  กะสันคิด เมื่อยในหัว
เทิ่งโตตน บ่ผ่อนคลาย  ตื่นเต้นหลาย จนเงื่อย้อย
ไหลเป็นฮอย เต็มหน้า  บางคนนั่งตั้งตา อ่านโจทย์แก้  แพ้ความเมื่อย
บางคนกะเริ่มเฉื่อย  สอบมาโดนเลยอ่อนล้า  หลับตาไว้  เผื่อผ่อนคลาย
(บทที่ 5)
บางคนกะโยกย้าย  เทิงหญิงชาย บิดแข่งกัน
บ่ทันใด๋ กะหวนมา  พากันทวนโจทย์ ความฮู้
มีคุณครู สองคนเฝ้า  ให้นักศึกษาเขา  ถามปัญหา ยามอุอั่ง
ปวช. เขาปลูกฝัง  อยากทดสอบอันความฮู้  ปูทางไว้เผื่อเฮ็ดงาน
(บทที่ 6)
โอ้ย ถึงเวลาได้กลับบ้าน  เวลาสอบนั้นกะเบิ๊ด
มื้อนี้ใส่เสื้อเชิ๊ด  มาคุมสอบ หล่อหลายแท้
พรรณนาดีแจงหลายแง้  ย้อนว่ากินกาแฟ  แฮงใจเพิ่มพาคิดมั่น
มื้อที่ 5 กุมภาพันธ์ ปี 55 สิมาเว้า  เรื่องเข้าสอบ  ต่อบ่ลืม ...เออ...เออ..เออ... ละนา

กลอนลำ ขอเปลี่ยนแป้นพิมพ์ใหม่

กลอนลำ ขอเปลี่ยนแป้นพิมพ์ใหม่
4 กุมภาพันธ์ 2555
ประพันธ์โดย บุญจันทร์ เพชรเมืองเลย
โอย ....โอ่ย......ละน้อ
แป้นพิมพ์เอย  แป้นพิมพ์ฮ้าง 
แล้วสิให้เอามือวาง  กดใสได้ น้อพ่อใหญ่
ละผมขอเบิกแป้นพิมพ์ใหม่  อันที่มันใช้งานพร้อม 
คงสิเท่ร์ เบิ่งสดใส  โอ๊ะ...โอ่...โอ๊ะ...โอ่...เออ... ละนา
(บทที่ 1)
สอนเอย  สอนบ่ได้  เป็นเรื่องใหญ่  สำหรับครู
คิดเบิ่งดู้  นักเรียน  ครูสิพิมพ์  จั่งได๋ได้
ให้เห็นใจ  ผู้สอนบ้าง  อย่ามีใจ จืดจาง  หามาให้เอามาเปลี่ยน
เทิ่งสงสารนักเรียน  พากันเฮียน บ่ฮู้เรื่อง  สงสารถ่อน ผู้เพิ่นสอน...เออ...เออ..เออ... ละนา

กลอนลำล่อง คุมสอบแพทย์ มข. วันที่ 14 สิงหาคม 2554 รับตรง มข. (ประพันธ์โดย บุญจันทร์ 14 ส.ค. 54)

(เกริ่น) โอ่…ละหนอ ละคุมสอบเอย คุมสอบคณะแพทย์ แสนสำบายไปหลายอย่าง
บ่ได้เทียวลุกย่าง งานบ่หนักแต่พอน้อย เงินกะคุ้ม พ่อแม่เอย…ละหนา

บทที่ 1
ละมานั่งคุมสอบในมื้อนี้ อากาศดีลมล่วย ๆ
ฟ้าวฮีบตื่นย้านมาสวย เทิ่งงนงวยน้ำบายหน้า มาแล้วเข้านั่งมอง
เห็นแต่พี่แต่น้อง พากันต่างฟ้าวแล่น
เห็นเมื่อยแทนนำขาเจ้า เห็นแล้วฟ้าวเอิ้นหา
บทที่ 2
ย่างไปเรื่อยทางหน้า เหลียวหาแนวกินกันลองเบิ่ง
ละตอนนี้ยังบ่เถิง ที่เวลาได้ฝั่งฟ้าว ตื่นมาแล้วได้นั่งคอย
บางคนได้นั้นนี้ห้อย กันเต็มแขนหนอยุ้มย่าม
คนเอิ้นตามอยู่ทางก้น รอกันให้ถ้าเนิ้งคอย
บทที่ 3
เทิ่งนักเรียนกะหลายร้อย ย่างตำกันแตกเป็นหมู่
ปานว่าฝูงยุงผึ้ง เห็นแล้วหยุดนั่งซอม
หลายคนนั้นกะพร้อม เตรียมโตหนอเทิ่งอ่าน
เฮ็ดจั่งได้เจ้าบ่คร้าน อยากถามแท้พ่อแม่เอ้ย
บทที่ 4
เวลาเลยล่วงได้ บ่ประกาศกันจักเทื่อ
คณะกรรมการกะเริ่มเบื่อ เสียเวลาถ้าหน้าเฝ้า เอาทะแม้ขี้คร้านคอย
บ่ทันโดนลมกะพัดจ้อย ๆ ลอยลิวมาอีกเทื่อ
เสียงไมค์ดัง เปาะ แปะ ๆ แล้ว สวรรค์เอ้ยถ้านั่งคุม
บทที่ 5
นักเรียนกองเป็นปุ้ม หลังสัญญาณบอกเตรียมท่า
ให้ทุกคนฟ้าวหา เทิ่งปากกาดินสอพร้อม มาไว้คู่สุคน
หลายคนกะหนฟ้าว ย่าวใส่เตรียมท่าแลน
ปานว่ายาดเงินแสน หลั่งเข้าสู่หอห้อง ใจเต้นอยู่บ่เซา
บทที่ 6
เอาละน้อบาดฮ่านี้ สัญญาเสียงบอกเปิดอ่าน
หลายคนใจห้าวหาร ดีใจแท้ข้อสอบเฮา
วิชาหนึ่งนั้นขอเว้า เคมีเอามาสอบก่อน
หลายสีหน้าส่งสะท้อน เห็นแท้ยากคักหลาย
บทที่ 7
ความกดดันรุมคักฮ้าย ย้านแต่ใจนั้นแพ้ก่อน
บางคนหลับตานอน ตั้งสติฮึดสู้ เฮ็ดให้ได้ บ่ระทม
เทียวนั้งเงยแล้วกะก้ม งงงวยข้อสอบต่อ
คึดถึงพ่อแม่ไว้ ขอพรท่านภาวนา
บทที่ 8
บ่ทันโดนกะเมื่อยล้า หลายคนเป็นหลายต่าง
ตาสว่างต่างมืดครึ้ม หลับแท้ย้อนนั่งคอย
กับลมเย็นจ้อย ๆ พัดลอยลอดหน้าต่าง
ขอสลบไปพลาง ๆ งีบจักบาดกะได้ บ่โดนแท้สอบอีกที
บทที่ 9
เสียงออดดังเร็วเต็มที่ บอกเวลาที่เหลือต่อ
วิชาชีวะกะมารอ เตรียมจ้อรอถ้าไว้คอยให้เตรียมเฮ็ดนำ
บ่ทันโดนประกาศย้ำ ว่าเวลาใกล้สิม่วย
ต่างพากันงงงวย เงยหน้าเตรียมคอยถ้า เสร็จแล้ว ฟ้าวส่งกัน
บทที่ 10
ตอนนี้เวลาขั้น พวกนักเรียนกะเว้าม่วน
พากันชวนเซวเอิ้น อยู่หน้าห้องจอบนั่งคอย
 30 นาทีกะบ่น้อย เสียงประกาศกะเอิ้นสั่ง
ให้ทุกคนเข้ามานั่ง เตรียมนั่งคองคอยถ้า ชีวพร้อมเปิดเฮ็ดกัน
บทที่ 11
คั่นสิกล่าวเว้าสั้น ๆ ช่วงที่ 2 คงบ่แม่น
ละผู้แต่งตื่นเต้นแทน เห็นนักเรียนนฮึดสู้ ภูมิใจแท้บัดนั่งมอง
ตากะพากันจับจ้อง เปิดข้อสอบชีวเบิ่ง
เทิ่งข้อล่างข้อเทิ่ง สลับหน้าสลับทาง
บทที่ 12
บ่มีหยังเอามาอ้าง ว่าบ่มีความเป็นธรรม
กระบวนการกระทำ กะส่องแสงแดงแจ้ง
คณะกรรมการบ่ได้แกล้ง นักเรียนแม้แต่น้อย
ละคอยให้ตามระเบียบแล้ว เทื่อหน้าหากสิดี
บทที่ 13
พรรณนาแล้วท่อนี้ ยังมีสิ่งดีอีกลายอยู่
คณะแพทย์เพิ่นสอบดุ อีกเทื่อลุนกะสิได้
เว้าบอกให้ ฮู้ไถ่ถาม เด้อละนา… เออ…